nabożeństwa

Nabożenstwa odbywają się
w kaplicy w Poznaniu przy
ul. Przemysłowej 48a

Niedziela, godz. 17:00

 

 

 

Więcej info na FB :

przemyslowa48

lub mail :

przemyslowa48@gmail.com

 

 

Słowo na dziś

Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości
2 Tym. 3:16

 

W jednej z gazet ukazało się ogłoszenie: "Poszukujemy chłopca w wieku około trzech lat, którego moglibyśmy pożyczyć na czas Świąt Bożego Narodzenia. Był czas, kiedy mieliśmy własnego syna, jednak nadszedł dzień, w którym go utraciliśmy. Podczas świąt odczuwamy po nim wielką pustkę. Posiadamy piękny domu i zatroszczymy się o niego w szczególny sposób..." To ogłoszenie o dziwnej i zaskakującej treści, było świadectwem determinacji rodziców, których serca zostały złamane i pogrążyły się w smutku.
Sun01Człowiek przez długi czas może ukrywać swój żal i smutek, jednak przychodzi moment, w którym ból jak przepełniona rzeka zaczyna wylewać się na innych.

O Jakubie, któremu zostaje przekazana nieprawdziwa wiadomość o śmierci jego syna Józefa czytamy:
1 Moj. 37:34-35
Wtedy Jakub rozdarł szaty swoje i włożył wór na biodra, i przez długi czas opłakiwał syna swego. 35. Próbowali go pocieszać wszyscy synowie jego i wszystkie córki jego, ale nie dał się pocieszyć i mówił: W żałobie zejdę do syna mego do grobu. I opłakiwał go ojciec.
Wajmaen lhitnahem - nie pozwolił się pocieszyć!

O Jobie i jego przyjaciołach Słowo Boże mówi: Job. 2:11-13 A gdy trzej przyjaciele Joba usłyszeli o całym nieszczęściu, jakie spadło na niego, przyszli, każdy ze swojej miejscowości: Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naama. Umówili się pospołu, aby pójść, wyrazić mu współczucie i pocieszyć go. 12. A gdy z daleka spojrzeli na niego, nie poznali go; poczęli głośno płakać i każdy z nich rozdarł swoje szaty, i rzucali proch w górę na swoje głowy. 13. I siedzieli z nim na ziemi siedem dni i siedem nocy, a żaden nie przemówił do niego ani słowa; widzieli bowiem, że jego ból był bardzo wielki.
Ból Joba jest tak wielki, że jego przyjaciele siadają u jego boku i w ciszy spędzają siedem dni i siedem nocy.

Przyp. 18:14 Człowiek dzielnego ducha wytrzyma chorobę, lecz ducha strapionego kto podniesie?

Kiedy poznajemy twórczość jednego z największych i zarazem najbardziej dramatycznych twórców malarstwa, Vincentego Van Gogha, spotykamy w pewnym okresie wszechobecny smutek.
W trudnym czasie swojego życia widział wszędzie wokoło siebie przygnębienie i na takich obrazach jak "Jedzący kartofle" czy "Starzec w smutku" uwieczniał smutek wieśniaków, zmartwienie i depresję ludzi, wśród których przebywał.
Umierający Vincenty van Gogh miał wypowiedzieć ostatnie słowa: "Smutek nigdy się nie skończy..."

Salomon wyznał: Kazn. 5:15-16 I to jest właśnie ten bolesny wypadek: Jak przyszedł, tak musi odejść. Jaką tedy ma korzyść z tego, że na próżno się trudził? 16. Nadto przez całe życie miał mrok i smutek, wiele zmartwienia i choroby, i niezadowolenie.

W świetle tych przeżyć i słów, w szczególnych sposób jawią się słowa Pana Jezusa, który o smutku powiedział: Mat. 5:4 Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni

Dlaczego Chrystus nazywa błogosławionymi i szczęśliwymi tych, który się smucą?

Pan Jezus mówiąc o smutku, mówi o obietnicy pocieszenia.

Słowa naszego Zbawiciela zawierają obietnicę: Będą pocieszeni!

Jakie są przyczyny obecności smutku w naszym życiu?

Odpowiedź na to pytanie jest bardzo ważna i niesie ochronę naszym sercom przed obojętnością na grzech, fałszywymi oskarżeniami i niezrozumieniem Bożego działania w naszym życiu.

- Grzech
Łuk. 22:62 I wyszedłszy na zewnątrz, gorzko zapłakał
2 Kor. 7:10 ...smutek, który jest według Boga, sprawia upamiętanie ku zbawieniu...
Smutek będący owocem grzechu jest świadectwem działania Ducha Świętego, który "przekonuje świat o grzechu" (Ew. Jana 16:8) i prowadzi do upamiętania, którego owocem jest doświadczenie mocy zbawienia i prawdziwej wolności. Owocem takiego smutku jest błogosławieństwo i prawdziwe szczęście.

- Natura życia w ciele, naznaczonego słabościami będącymi konsekwencją grzechu naszych przodków
Ps. 90:10
Życie nasze trwa lat siedemdziesiąt, A gdy sił stanie, lat osiemdziesiąt; A to, co się ich chlubą wydaje, to tylko trud i znój, Gdyż chyżo mijają, a my odlatujemy
Przeżywanie chwil smutku wpisane jest w naszą doczesność. Jeżeli ktoś zakłada, że nigdy nie powinien doświadczać smutku, popełnia niebezpieczny dla jego duchowego życia błąd, wprowadzający oczekiwanie, które nigdy nie będzie zrealizowane.

- Cierpienie
Ps. 42:4 Łzy moje są mi chlebem we dnie i w nocy, Gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest Bóg twój?
W psalmach możemy dostrzec jedno ze świadectw częstej obecności cierpienia i smutku w życiu tych, których Bóg powołał.
Smutek będący owocem cierpienia był też obecny w życiu apostołów: Filip. 2:27 Bo rzeczywiście chorował tak, że był bliski śmierci; ale Bóg umiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, lecz i nade mną, abym nie miał smutku za smutkiem

- Utrata bliskich
Jan. 11:35-36 I zapłakał Jezus. 36. Rzekli więc Żydzi: Patrz, jak go miłował
Serce Pana Jezusa było głęboko poruszone z powodu śmierci Łazarza.
Utrata bliskich wywołuje trudny do wyrażenia słowami smutek. W relacji najbliższych sobie osób, przychodzi moment, w którym jedna z nich jako pierwsza odchodzi z tego świata i pojawia się smutek, który przeszywa serce osoby, która pozostała. Tego rodzaju smutek jest udziałem każdego człowieka.

- Cierpienie innych
Pan Jezus był poruszony cierpieniem Marii i Marty, które utraciły bliskiego im brata.
Jan. 11:33 Jezus tedy, widząc ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy z nią przyszli, rozrzewnił się w duchu i wzruszył się

- Prześladowania
Dz.Ap. 8:2 Szczepana zaś pogrzebali bogobojni mężowie i opłakiwali go wielce
Obraz Kościoła, którego serce jest złamane z powodu śmierci Szczepana, porusza nas do głębi. W każdym smutku naszego życia pragniemy pamiętać o tych, którzy także dzisiaj, ze względu na wierność Chrystusowi są prześladowani i ponosząc koszt przelewają łzy, podobnie jak wierzący w Jerozolimie.

- Duchowy stan ludzi, którzy nas otaczają
Łuk. 19:41 A gdy się przybliżył, ujrzawszy miasto, zapłakał nad nim
Rzym. 9:1-3 Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, a poświadcza mi to sumienie moje w Duchu Świętym, 2. Że mam wielki smutek i nieustanny ból w sercu swoim. 3. Albowiem ja sam gotów byłem modlić się o to, by być odłączony od Chrystusa za braci moich, krewnych moich według ciała

W jaki sposób objawia się Boże dzieło pocieszenia?

- Przez obecność Pana
Mat. 28:20 ...A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata
W życiu wspomnianego Joba nadszedł moment wielkiego smutku, w którym usiedli przy nim jego przyjaciele i w ciszy przebywali przy nim siedem dni i siedem nocy.
Niezwykłą jest świadomość, że w każdym smutku możemy przyjąć obietnicę Bożej obecności, która niesie duchowe wyzwolenie i prawdziwe pocieszenie!

- Współodczuwanie we wszystkim
Zapowiedziany Sługa Pana, Mesjasz, miał "być doświadczony w cierpieniu", by "dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą"
Izaj. 53:3 Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego
Hebr. 2:17-18 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu. 18. A że sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą

- Pobudzenie do walki o wiarę i nadzieję
Pan Jezus dopuszcza niezwykle trudną sytuację w życiu Marii, Marty i Łazarza. Łazarz zostaje dotknięty chorobą i umiera. Pojawia się wiele łez i smutku, jednak celem Chrystusa jest wzbudzenie w sercach uczniów żywej wiary.
Jan. 11:15 I raduję się, że tam nie byłem, ze względu na was, bo uwierzycie; lecz pójdźmy do niego

- Umocnienie wiary
Po zmartwychwstaniu Chrystus staje pośród zasmuconych i zalęknionych uczniów, ogłaszając pokój i wzbudzając wiarę w ich sercach.
Jan. 20:19
A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!
Pan Jezus zwiastuje też nadzieję dwom uczniom idącym do Emaus, które serca są zasmucone i złamane z powodu śmierci ich Pana i Nauczyciela.
Łuk. 24:30-31
A gdy zasiadł z nimi przy stole, wziąwszy chleb, pobłogosławił i rozłamawszy, podawał im.31. Wtedy otworzyły się ich oczy i poznali go. Lecz On znikł sprzed ich oczu 

- Objawienie mocy
Widząc pogrążone w smutku serce matki zmarłego młodego człowieka, Chrystus dotyka się jego łoża i wzbudza go z martwych.
Łuk. 7:14-15 I podszedłszy, dotknął się noszy, a ci, którzy je nieśli, stanęli. I rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię: Wstań, 15. I podniósł się zmarły, i zaczął mówić. I oddał go jego matce.

- Nadzieję życia wiecznego
Apostołowie widząc nadchodzące fale prześladowań, zwiastowali uczniom Chrystusa nadzieję życia wiecznego w nadchodzącym czasie, w którym "Bóg otrze wszelką łzę z ich oczu"
1 Piotr. 5:10 A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej chwały w Chrystusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie
Obj. 7:17 Ponieważ Baranek, który jest pośród tronu, będzie ich pasł i prowadził do źródeł żywych wód; i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.

...

W Indiach występuje jaśmin nocno-kwitnący, zwany krzewem smutku.
W słońcu nie można zobaczyć na nim żadnego kwiatu. Jednak gdy zajdzie słońce, pojawia się na nim wiele kwitnących kwiatów wydzielających przepiękny, intensywny zapach.

Bóg w swojej wielkiej łasce sprawia, że w "nocy smutku" pojawia się światło Jego pocieszenia.

2 Kor. 1:3-7 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, 4. Który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza. 5. Bo, jak liczne są cierpienia Chrystusowe wśród nas, tak też i przez Chrystusa obficie spływa na nas pociecha. 6. Jeśli tedy utrapienie nas spotyka, jest to dla waszego pocieszenia i zbawienia; jeśli zaś pocieszenie, jest to ku waszemu pocieszeniu, którego doświadczacie, gdy w cierpliwości znosicie te same cierpienia, które i my znosimy; 7. A nadzieja nasza co do was jest mocna, gdyż wiemy, iż jako w cierpieniach udział macie, tak i w pociesze

- Bóg wszelkiej pociechy (w.3)
- Pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym (w.4)
- Abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli… (w. 4)
- Jak liczne są cierpienia Chrystusowe wśród nas, tak też i przez Chrystusa obficie spływa na nas pociecha (w.5)
- A nadzieja nasza co do was jest mocna, gdyż wiemy, iż jako w cierpieniach udział macie, tak i w pociesze… (w.7)

Corrie ten Boom napisała: "W naszym życiu pojawiają się okoliczności, w których nic już nie możemy uczynić. Jedynie Pan mógł mnie przeprowadzić przez to doświadczenie i widzę jego dobry owoc w moim życiu. Zawsze wierzyłam, jednak przyszedł czas, w którym mogłam tego doświadczyć, że światło Pana Jezusa jest mocniejsze od największej ciemności. Tym, co chroni Boże dzieci przed otchłanią ciemności, są ramiona naszego Pana, który niesie każdego z nas"

Nasza modlitwa...

- O kroczenie Bożą Drogą w świadomości, że to Bóg dopuszcza chwile smutku w naszym życiu i nadaje sens każdemu cierpieniu

- Dziękczynienie za możliwość poznania i przyjmowania błogosławieństwa tych, którzy się smucą i zostaną przez Pana pocieszeni

- Pamiętanie o obietnicy Bożej obecności pośród naszych smutków i zmagań

- Przyjęcie postawy wiary i oparcie się na Bożych obietnicach

- Pozwalanie Panu, by dotykał się naszych serc, ogłaszał nam pokój i wykonywał w naszych wnętrzach pracę w mocy Ducha Świętego

- Codzienne przyjmowanie służby niesienia Bożego pocieszenia tym, którzy pogrążeni są w smutku

Izaj. 40:28-31 Czy nie wiesz? Czy nie słyszałeś? Bogiem wiecznym jest Pan, Stwórcą krańców ziemi. On się nie męczy i nie ustaje, niezgłębiona jest jego mądrość. 29. Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości. 30. Młodzieńcy ustają i mdleją, a pacholęta potykają się i upadają. 31. Lecz ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają

Oprac. Piotr Ożana

 

 

Koinonia - Drugi Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów, ul. Przemysłowa 48a, Poznań  |  e-mail: przemyslowa48@gmail.com  |  © 2019