Rozważane przez nas słowa arcykapłańskiej modlitwy Pana Jezusa, należą do jednych z ostatnich słów Chrystusa wypowiedzianych przez Niego na tej ziemi.
Wypowiadane przez człowieka słowa w jego ostatnich chwilach, często ukazują treść i charakter jego życia.
Umierający w 14 roku Cesarz August powiedział: "Zastałem Rzym z gliny i pozostawiłem go z marmuru".
"Jeżeli dobrze odegrałem swoją rolę w przedstawieniu, niech się odezwą oklaski".
Słyszymy słowa człowieka poddającego ocenę swoich dokonań innym słabym ludziom.
Pan Jezus w swoich ostatnich chwilach staje przed Ojcem i kryje się w Jego ramionach, powierzając mu dzieło swojego życia.
Powiedzieliśmy już o czterech ważnych prawdach zawartych w ostatniej arcykapłańskiej modlitwie Chrystusa.
Jan. 17:4 Ja cię uwielbiłem na ziemi; dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał;
Jan. 17:6 Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata
Jana 17:8 Dałem im słowa, które mi dałeś
Jan. 17:12 ...zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś, i strzegłem, i żaden z nich nie zginął...
W naszym kolejnym rozważaniu pragniemy z uwagą naszych serc wsłuchać się w głos serca Zbawiciela, który modli się o relację uczniów ze światem.
Jan. 17:9-19
9. Ja za nimi proszę, nie za światem proszę, lecz za tymi, których mi dałeś, ponieważ oni są twoi;
10. I wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje i uwielbiony jestem w nich.
11. I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak my.
12. Dopóki byłem z nimi na świecie, zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś, i strzegłem, i żaden z nich nie zginął, prócz syna zatracenia, by się wypełniło Pismo.
13. Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni.
14. Ja dałem im słowo twoje, a świat ich znienawidził, ponieważ nie są ze świata, jak Ja nie jestem ze świata.
15. Nie proszę, abyś ich wziął ze świata, lecz abyś ich zachował od złego.
16. Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.
17. Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą.
18. Jak mnie posłałeś na świat, tak i Ja posłałem ich na świat;
19. I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie.
Pan Jezus, który przemierzał z uczniami drogi Judei, Samarii i Galilei, ma świadomość, że wkrótce będą podążać tymi drogami bez jego fizycznej obecności.
Dlatego Chrystus, przepełniony troską stacza bój modlitewny o swoich uczniów. Pozostawiając ich na świecie, w usilnej prośbie powierza ich Ojcu.
ZA NIMI PROSZĘ, NIE ZA ŚWIATEM (w. 9)
Pan Jezus ukochał świat. Jan. 3:16-17 Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. 17. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony
Chociaż Chrystus podobnie jak Ojciec umiłował świat, jednak w modlitwie arcykapłańskiej nie prosi o świat, lecz o uczniów. Pan Jezus skoncentrowany jest w swojej modlitwie na tych, których wybrał ze świata. To przez Kościół dokona się zbawienie świata.
Cóż znaczą uczniowie w oczach tego świata? Garstka porywczych, niestałych w swym postępowaniu ludzi. Wokoło świat. Świeckie imperium zdecydowane w swym działaniu i osiągające wyznaczone cele.
W obliczu jego ludzkiego blasku uczniowie Chrystusa nie znaczą wiele.
Jednak w sercu Pana Jezusa mają najważniejsze miejsce. To przez nich Bóg pragnie zbawić świat i wyratować każdego, kto w duchu pokory i upamiętania odwróci się od ciemności.
Ważne jest byśmy pamiętali, kto jest w centrum uwagi naszego Pana : Uczniowie Chrystusa.
Podobnie jak dla Sodomy i Gomory była nadzieja na uratowanie, gdyby znalazło się dziesięciu sprawiedliwych, tak dzisiaj Bóg spogląda na miasta i szuka w nim tych, którzy stając się Jego uczniami będą mogli zanieć Jego Dobrą Nowinę otaczającemu światu.
Za nimi proszę. "Prosić" jest tłumaczeniem gr. czasownika "erotao" - wstawiać się, błagać.
Od pozostałych trzech występujących pojęć greckich opisujących modlitwę różni się tym, że określa zazwyczaj prośbę osoby, która pozostaje w bliskim związku z jej adresatem.
Pan Jezus zwraca się do ukochanego Ojca w sprawie tych, których umiłował całym sercem.
JUŻ NIE JESTEM NA ŚWIECIE - ONI SĄ NA ŚWIECIE
w.11 I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę...
Pomyślmy o tym, czym poruszone jest serce Pana Jezusa. Jego troską są uczniowie, ich życie, ich los i sytuacja, w której się znaleźli. Chciałby być z nimi, jednak wie, że plan zbawienia musi się wypełnić i musi odejść z tego świata.
Bożym pragnieniem jest być blisko nas. Bóg nie chce byśmy byli osamotnieni w tym świecie.
Jan. 14:16 Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki
Bożym pragnieniem jest być tam, gdzie my jesteśmy.
Bóg wie gdzie jesteś, jaka jest sytuacja Twojego życia. On umiłował Ciebie doskonałą miłością...
ŚWIAT ICH ZNIENAWIDZIŁ
14. Ja dałem im słowo twoje, a świat ich znienawidził, ponieważ nie są ze świata, jak Ja nie jestem ze świata. 16. Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.
W 17 rozdziale ew. Jana słowo świat występuje 17 razy. Pan Jezus do głębi przeniknięty jest świadomością sytuacji, w jakiej znajdują się uczniowie.
Świat, w j.gr. "kosmos" - porządek rzeczy, układ dekoracji, układ gwiazd i porządek świata.
"Świat ich znienawidził". Istnieje duchowy konflikt pomiędzy rzeczywistością świata a uczniami
Słowa, które Pan Jezus wypowiada, nie są teoretycznym rozważaniem. Pan Jezus sam doświadczył nienawiści świata. - "...jak Ja nie jestem ze świata"
Wcześniej Chrystus powiedział: Jan. 15:18 Jeśli świat was nienawidzi, wiedzcie, że mnie wpierw niż was znienawidził.
Tacyt, najwybitniejszy historyk starożytnego Rzymu tak opisał prześladowania w czasach Nerona po pożarze Rzymu: "Schwytanym chrześcijanom udowodniono nie tyle zbrodnię podpalenia ile nienawiść ku rodzajowi ludzkiemu. A śmierć ich była o tyle bardziej haniebna, że okryci skórami dzikich zwierząt ginęli roszarpywani przez dzikie psy, przybijani do krzyża. Gdy skończył się dzień, palono ich na krzyżach - służyli za nocne pochodnie..."
Świat napełniony nienawiścią, posądzał chrześcijan o nienawiść. Duch tego świata, to duch kłamstwa i nienawiści.
Żyjący na przełomie II i III wieku ojciec kościoła, Tertulian napisał: "Gdy rzeka Tybr sięga murów, a Nil nie nawadnia pól, jeżeli niebo jest nieruchome a ziemia drży, gdy panuje głód czy zaraza, rozlega się krzyk: "Rzucić chrześcijan lwu!!! Czy wszyscy chrześcijanie dla jednego lwa?"
Los chrześcijan jest podobny do losu Żydów, narodu wybranego, umiłowanego ze względu na praojców i znienawidzonego przez świat z powodu konfliktu ducha tego świata z Królestwem Bożym.
W obecnym czasie, chrześcijanie są prześladowani:
W 14 krajach Afryki: Algeria, Komory, Egipt, Gwinea Równikowa, Erytrea, Etiopia, Kenia, Libia, Mauretania, Maroko, Nigeria, Somalia, Sudan i Tunezja
W 22 krajach Azji: Azerbejdżan, Bangladesz, Bhutan, Czeczenia, Chiny, Indie, Indonezja, Kazachstan, Kirgystan, Laos, Malezja, Nepal, Pónocna Korea, Pakista, Filipiny, Sri Lanka, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan i Wietnam
W 4 krajach Europy: Białoruś, Rosja, Turcja, Grecja
W 5 krajach Ameryki Południowej: Kolumbia, Kuba, Haiti, Meksyk, Peru
W 11 krajach Bliskiego Wschodu: Afganistan, Iran, Irak, Jordan, Kuweit, Liban, Oman, Arabia Saudyjska, Turcja, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Jemen
W ciągu 2000 lat z powodu wiary zginęło co najmniej 70 milionów chrześcijan. Z tego 65 procent, czyli 46 milionów, to męczennicy dwudziestego wieku.
Gdy oddajesz swoje życie Jezusowi, spotyka Ciebie nieprzyjaźń tego świata, często bliskich Ci osób.
Gdy postanawiasz kroczyć drogą pozbawioną kompromisu - spotykasz się z niechęcią, wrogością.
NIE PROSZĘ, ABYŚ ICH WZIĄŁ ZE ŚWIATA
15. Nie proszę, abyś ich wziął ze świata, lecz abyś ich zachował od złego.
18. Ja posłałem ich na świat
Pan Jezus bardzo jasno określa status uczniów.
Mają pozostać w świecie i być dla niego "światłością oraz solą".
"Nie proszę, abyś ich wziął ze świata..." - w swojej modlitwie Pan Jezus daje wyraz swojej świadomości, że wie iż rozwiązaniem mogłoby być zabranie uczniów z tego świata. Jednak Bóg pragnie zbawić ten świat i dlatego pozostawia na nim Jego uczniów.
Rozwiązaniem wielu naszych problemów mogłaby być ucieczka od nich. Jednak Bóg pragnie, byśmy w świecie ciemności byli Jego światłością.
Gdy ciąży tobie ten świat, gdy cię przytłacza, raduj się z woli Pana wobec twojego życia. Na pewien czas pozostawi ciebie jeszcze na tym obszarze duchowego konfliktu.
W chwili, w której otoczą Ciebie mroki świata, kiedy "zepsuty porządek władcy tego świata" dotknie twojego życia - rozraduj się z faktu Bożej kontroli nad sytuacją.
To On jeszcze pozostawia Ciebie na tym świecie i czuwa nad wszystkim.
Jesteś w Jego ręku, pod Jego kontrolą. Chociaż odczuwasz moc szatana, nie ma on władzy nad tobą. Jesteś własnością Boga.
ZACHOWAJ
11 ...zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś...
15. Nie proszę, abyś ich wziął ze świata, lecz abyś ich zachował od złego.
"Wypełniłem swoją misję na tym świecie: Zachowałem i strzegłem. Teraz Ty Ojcze:
zachowaj w imieniu Twoim tych, których mi dałeś, zachowaj ich od złego!"
To Bóg określa nasze miejsce w tym świecie. Chociaż wokoło panuje ciemność, Syn Boży wstawia się z nami u Ojca. Bóg chronił swoją własność.
Wolą Pana jest byśmy przebywali w rzeczywistości pełnej nienawiści, nieprzyjaznej z natury wobec uczniów Chrystusa.
Jednak przebywać w centrum Bożej woli, to najbardziej bezpieczne miejsce, to miejsce w którym obecny jest Pan ze swoją mocą duchowej ochrony.
Z woli Boga Józef dostaje się do Egpitu, z woli Pana, Mojżesz zamieszkuje dwór faraona, zgodnie z Bożym planem Daniel dostaje się do Babilonu.
O Danielu czytamy: Dan. 1:8-9 8. Lecz Daniel postanowił nie kalać się potrawami ze stołu królewskiego ani winem, które król pijał. Prosił więc przełożonego nad sługami dworskimi, by mógł się ustrzec splamienia. 9. A Bóg zjednał Danielowi łaskę i miłosierdzie przełożonego nad sługami dworskimi.
Apostoł Paweł mówi o życiu uczniów Chrystusa: Kol. 1:13 Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna swego umiłowanego
Tak długo jak długo Bożą wolą jest pozostawić nas na tym świecie, pragniemy ufać w Jego ochronę i prowadzenie.
ABY MIELI W SOBIE MOJĄ RADOŚĆ W PEŁNI
Jan. 17:13 Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni.
Jan. 15:10-11 Jeśli przykazań moich przestrzegać będziecie, trwać będziecie w miłości mojej, jak i Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego i trwam w miłości jego.11. To wam powiedziałem, aby radość moja była w was i aby radość wasza była zupełna.
Pragnieniem Pana Jezusa jest by uczniowie doświadczyli pełnej radości.
W świecie destrukcji, smutku, depresji, Pan Jezus oczekuje pełnej radości w życiu swoich uczniów. Oto Boża wola wobec Ciebie. Bóg pragnie by twoja radość była zupełna...
POŚWIĘĆ ICH W PRAWDZIE
17. Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą.
19. I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie.
Pan Jezus stoi w obliczu wyzwania jakie niesie nowa sytuacja.
Pan Jezus jest świadom tego, że uczniowie pozostaną w świecie zła.
Dlatego składa Ojcu gorącą prośbę: Poświęci ich w prawdzie
Wcześniej Chrystus mówił: Jan. 15:3 Wy jesteście już czyści dla słowa, które wam głosiłem
Słowo Pana, Jego prawda, oczyszcza i uświęca.
Uświęcenie jest oddzieleniem dla Pana.
Poprzez Jego prawdę, poprzez trwanie w słowie, zostają wytyczone granice duchowej rzeczywistości oddzielające od świata tych, którzy w nim przebywają.
Apostoł Paweł napisał do wierzących w Rzymie: Rzym. 12:2 A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe.
POSŁAŁEM ICH NA ŚWIAT
18. Jak mnie posłałeś na świat, tak i Ja posłałem ich na świat
Pan Jezus określa misję uczniów. Chrystus wysyła ich w świat.
Bóg troszczy się o nas i podobnie jak Pan Jezus w modlitwie arcykapłańskiej stacza bój o każdego z nas.
Pan pragnie naszego umocnienia i błogosławieństwa, by wysłać nas do świata.
W liście List nieznanego autora do Diogneta z II wieku, autor w głęboki sposób ukazuje życie uczniów Chrystusa przebywających w świecie:
"Chrześcijanie Mieszkają każdy we własnej ojczyźnie, lecz niby obcy przybysze. Podejmują wszystkie obowiązki jak obywatele i znoszą wszystkie ciężary jak cudzoziemcy. Każda ziemia obca jest im ojczyzną i każda ojczyzna ziemią obcą. Żenią się jak wszyscy i mają dzieci, lecz nie porzucają nowo narodzonych. Wszyscy dzielą jeden stół, lecz nie jedno łoże. Są w ciele, lecz żyją nie według ciała.(3) Przebywają na ziemi, lecz są obywatelami nieba.(4) Słuchają ustalonych praw (5), a własnym życiem zwyciężają prawa.
Kochają wszystkich ludzi, a wszyscy ich prześladują. Są zapoznani i potępiani, a skazani na śmierć zyskują życie. Są ubodzy, a wzbogacają wielu. Wszystkiego im nie dostaje, a zachowują się jakby mieli wszystko (6). Pogardzają nimi, a oni w pogardzie tej znajdują chwałę. Spotwarzają ich, a są usprawiedliwieni (7). Ubliżają im, a oni błogosławią. Obrażają ich, a oni okazują wszystkim szacunek. Czynią dobrze, a karani są jak zbrodniarze. Karani, radują się (8) jak ci, co budzą się do życia.. [...]
Słowa Pana Jezusa dotykają głębi naszych serc.
Jest w nich zawarty ogrom miłości Pana, Jego troski i bliskości w relacji z uczniami.
Nasza modlitwa...
- O codzienne poznawanie serca naszego Pana i Zbawiciela
- Poddawanie się Bożemu działaniu w świadomości wielkiej miłości i troski Pana o nasze życie
- Ufność i cierpliwość, gdy Bóg, który "pozostawił nas w tym świecie" dopuszcza trudne sytuacje i doświadczenia, które trwają w czasie
- Oczekiwanie pełni radości od Pana pośród wyzwań i bojów związanych z naszym konfliktem ze światem
- Codzienne dążenie do poświęcenia w Prawdzie, oddzielenia od ducha otaczającego nas przez naszą bliską społeczność z Bogiem, w Jego Słowie i w pełni Ducha Świętego
- Pozwalanie Bogu by codziennie "posyłał nas do świata", do ludzi, którzy są zniewoleni światem i którzy potrzebują uwolnienia ku nowemu życiu w Chrystusie
Oprac. Piotr Ożana