Do pewnego australijskiego kaznodziei imieniem Bill, dotarła wiadomość o znajomym kowalu Joe, który z powodu choroby alkoholowej podupadł na zdrowiu. Ze względu na dużą ilość tego rodzaju przypadków, w pierwszej chwili Bill nie zareagował na otrzymaną wiadomość. Wkrótce jednak usłyszał w swoim sercu głos: Idź i spotkaj się z Joe. Bill poszedł i zastał umierającego człowieka. Gdy kowal Joe zobaczył swojego dawnego znajomego, zawołał głośno: Bill, Bill!
Bill usiadł i opowiedział mu o krzyżu oraz o jednym z dwóch złoczyńców, którzy byli ukrzyżowani obok Pana Jezusa. Gdy skończył opowieść tej historii, powiedział: "Spójrz Joe, czy widzisz tego złoczyńcę? Ty jesteś tym człowiekiem. Wszystko co mógł on uczynić, to zawołać: Panie, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do Królestwa Bożego. Joe, możesz teraz wypowiedzieć te słowa."
W swojej agonii, Joe nagle usiadł w łóżku i zawołał: "Panie, wspomnij na mnie!"
Po chwili wyraz jego twarzy całkowicie się zmienił i pojawił się na niej pokój i odpocznienie.
Joe zawołał: Chwała, chwała! Widzę ją, widzę ją! W tej samej chwili opadł na łóżko i wydał ostatnie tchnienie, by spotkać się ze Zbawicielem, którego przed chwilą, w modlitwie zobaczył na krzyżu...
Żyjący ponad 700 lat przed Chrystusem prorok Izajasz zwiastował słowo Pana: Izaj. 44:3-5 Gdyż wyleję wody na spieczoną ziemię i strumienie na suchy ląd; wyleję mojego Ducha na twoje potomstwo i moje błogosławieństwo na twoje latorośle, 4. Aby się rozkrzewiły jak trawa między wodami, jak topole nad ruczajami. 5. Jeden powie wówczas: Ja należę do Pana! Drugi nazwie się imieniem Jakuba, a inny wypisze na swojej ręce: "Własność Pana" - i otrzyma zaszczytne imię "Izrael".
100 lat później, prorok Ezechiel, przebywający wraz z narodem wybranym w ziemi niewoli babilońskiej, prorokował, przekazując słowa, które w ciemności stawały się światłem dla serc ludzi szukających prawdziwej nadziei: Ezech. 36:24-27 I zabiorę was spośród narodów, i zgromadzę was ze wszystkich ziem; i sprowadzę was do waszej ziemi, 25. I pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was. 26. I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. 27. Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je.
Dzisiejsze słowo mówi o wspaniałym dziele Zbawienia, które pewnej nocy, zostało ogłoszone sercu człowieka, który pomimo obaw i lęków, postawił krok wiary i przyszedł do Chrystusa.
Ewangelia Jana 3:1-21 A był człowiek z faryzeuszów imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. 2. Ten przyszedł do Jezusa w nocy i rzekł mu: Mistrzu! Wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel; nikt bowiem takich cudów czynić by nie mógł, jakie Ty czynisz, jeśliby Bóg z nim nie był. . Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. 4. Rzekł mu Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się? 5. Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. 6. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. 7. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. 8. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha. 9. Odpowiedział Nikodem i rzekł do niego: Jakże to się stać może? 10. Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jesteś nauczycielem w Izraelu, a tego nie wiesz? 11. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, co wiemy, to mówimy, i co widzieliśmy, o tym świadczymy, ale świadectwa naszego nie przyjmujecie. 12. Jeśli nie wierzycie, gdy wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, gdy wam będę mówił o niebieskich? 13. A nikt nie wstąpił do nieba, tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy. 14. I jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy. 15. Aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. 16. Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. 17. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony. 18. Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. 19. A na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe. 20. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie zbliża się do światłości, aby nie ujawniono jego uczynków. 21. Lecz kto postępuje zgodnie z prawdą, dąży do światłości, aby wyszło na jaw, że uczynki jego są dokonane w Bogu
Nikodem reprezentował szczególną grupę społeczeństwa. Był on nauczycielem (w.10), faryzeuszem oraz członkiem Wielkiego Sanhedrynu, najwyższej instytucji religijnej i sądowniczej liczącej 71 członków, mającej swoją siedzibę w Jerozolimie. Osobą stojącą na jej czele był z urzędu arcykapłan.
Sanhedryn był instytucją posiadającą dużą władzę, czego przykładem stał się zainicjowany przez nią w późniejszym czasie proces Pana Jezusa.
Słowo Boże mówi, że w gronie członków tej rady miała miejsce największa opozycja w stosunku do Pana Jezusa.
Jednak w tym trudnym dla Chrystusa zgromadzeniu pojawiły się pojedyncze osoby, których serca poszukiwały prawdy. W Słowie Bożym oprócz Nikodema spotykamy jeszcze Józefa z Arymatei, którego serce także było otwarte i poddane działaniu Ducha Świętego (Ew. Marka 15.43)
Nikodem przychodzi w nocy...
Pan Jezus mówił: Jan. 11:10 Jeśli zaś kto chodzi w nocy, potknie się, bo nie ma w sobie światła
Chociaż Nikodem pojawia się jak złodziej w nocy, pragnieniem jego serca jest dotarcie do źródła prawdziwej światłości.
Nikodem przychodzi do Pana Jezusa i mówi: Mistrzu! Wiemy, że przyszedłeś od Boga (w.2)
Wypowiadając te słowa używa formy pierwszej osoby liczby mnogiej - "Wiemy".
Oznacza to, że przychodzi w imieniu niewielkiej grupy osób, które nie zgadzały się z opinią większości i zadawały w sercu pytania.
Odpowiedź Pana Jezusa jest zaskakująca.
Chrystus pomija temat, który poruszył Nikodem.
Pan Jezus zna jego najważniejszą potrzebę.
Chrystus mówi do Nikodema: Jan. 3:3 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.
Słowa Pana Jezusa są dla Nikodema niezrozumiałe i w odpowiedzi zadaje pytanie: Jan. 3:4 Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się?
Nikodem pragnie zrozumieć, to co mówi do niego Chrystus.
Chociaż w słowach Nikodema ujawniają się jego słabość i brak duchowego zrozumienia, dobrą rzeczą jest, że zadaje pytanie, gdyż oznacza to, iż jego serce otwarte jest na Prawdę.
Pan Jezus odpowiada na pytanie Nikodema: 5. Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. 6. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. 7. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. 8. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.
W słowach Chrystusa zawarte jest bardziej zaproszenie dla serca Nikodema, niż odpowiedź dla jego umysłu.
By móc doświadczyć natury wiatru, należy stanąć w miejscu, w którym pojawia się jego siła i porusza wszystkim, co staje na jego drodze.
By doświadczyć nowego narodzenia, należy otworzyć swoje serce i poddać się działaniu Ducha Świętego.
Pan Jezus mówi o Mojżeszu, który w czasie, gdy Bóg jako karę za grzech zesłał na pustynię węże, zgodnie ze słowem Pana umieścił miedzianego węża, by każdy, kto na niego spojrzał, mógł przeżyć.
Jan. 3:14-15 I jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy. 15. Aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
Nie można wyjaśnić w sposób ludzki jak ludzie doznawali uzdrowienia, gdy podnosili swój wzrok by spojrzeć na węża miedzianego. Można jednak przyjąć w swoim sercu i doświadczyć mocy dzieła zbawienia.
Jaki jest powód wszystkiego, o czym mówi Chrystus?
Jan. 3:16-17 Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. 17. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony.
Chrystus mówi: Nikodemie, odpowiedzią na pragnienie twojego serca jest nowe narodzenie, które możliwe jest dzięki miłości Boga, który umiłował ciebie i cały świat miłością doskonałą i posłał swojego jednorodzonego Syna, by świat był przez Niego zbawiony!
JAKIE PRAWDY DOTYCZĄCE NATURY DUCHOWEGO ŻYCIA BĘDĄCEGO DAREM DLA KAŻDEGO, KTO POWIERZA SWOJE ŻYCIE BOGU, ZAWARTE SĄ W SŁOWACH TRZECIEGO ROZDZIAŁU EWANGELII JANA?
- DUCHOWA RZECZYWISTOŚĆ NOWEGO ŻYCIA DOSTĘPNA JEST DLA TYCH, KTÓRZY JAK NIKODEM SĄ GOTOWI POSTAWIĆ KROK WIARY, POMIMO WĄTPLIWOŚCI I OBAW
Jan. 3:1-2 A był człowiek z faryzeuszów imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. 2. Ten przyszedł do Jezusa w nocy...
Sędz. 6:25-28 Tejże nocy rzekł Pan do niego: Weź cielca z bydła twojego ojca i drugiego siedmioletniego cielca i rozwal ołtarz Baala, który należy do twojego ojca, i zetnij słup, który jest przy nim, 26. A zbuduj dla Pana, Boga twego, na szczycie tej warowni ołtarz z ułożonych kamieni i weź drugiego cielca, i złóż całopalenie na drwach ze słupa, który ściąłeś. 27. Gedeon wziął więc dziesięciu mężów spośród swoich sług i uczynił, jak mu powiedział Pan; ponieważ jednak bał się domowników swojego ojca i obywateli miasta, aby uczynić to w dzień, uczynił to w nocy.
28. A gdy wstali wcześnie rano obywatele miasta, oto ołtarz Baala był zburzony a słup, który był obok niego, ścięty, na nowo zaś zbudowanym ołtarzu złożone było całopalenie z drugiego cielca.
Nikodem był w trudnej sytuacji. Większość członków Sanhedrynu była w sprzeciwie wobec Chrystusa. Jednak okoliczności nie stały się dla Nikodema powodem do zaprzestania poszukiwania Prawdy.
Trudne okoliczności i związane z nimi obawy, mogą być wymówką.
Gdy do Chrystusa przychodzili ludzie, mówiący, że z określonych powodów, za jakiś czas będą gotowi pójść za Nim, Pan Jezus odpowiadał w sposób jednoznaczny: Łuk. 9:59-62 Do drugiego zaś rzekł: Pójdź za mną! A ten rzekł: Pozwól mi najpierw odejść i pogrzebać ojca mego. 60. Odrzekł mu: Niech umarli grzebią umarłych swoich, lecz ty idź i głoś Królestwo Boże. 61. Powiedział też inny: Pójdę za tobą, Panie, pierwej jednak pozwól mi pożegnać się z tymi, którzy są w domu moim. 62. A Jezus rzekł do niego: Żaden, który przyłoży rękę do pługa i ogląda się wstecz, nie nadaje się do Królestwa Bożego.
By przyjąć dzieło Zbawienia oraz wspaniałą, duchową rzeczywistość z nim związaną, należy odrzucić wszelkie wymówki i postawić krok wiary!
Innym razem Pan Jezus powiedział: Mat. 21:28-31 A jak się wam wydaje? Pewien człowiek miał dwóch synów. Przystępując do pierwszego, rzekł: Synu, idź, pracuj dziś w winnicy. 29. A on, odpowiadając, rzekł: Tak jest, panie! Ale nie poszedł. 30. I przystępując do drugiego, powiedział tak samo. A on, odpowiadając, rzekł: Nie chcę, ale potem zastanowił się i poszedł. 31. Który z tych dwóch wypełnił wolę ojcowską? Mówią: Ten drugi. Rzecze im Jezus: Zaprawdę powiadam wam, że celnicy i wszetecznice wyprzedzają was do Królestwa Bożego.
Ta prawda dotyczy tych, którzy nie powierzyli swojego życia Panu Jezusowi i stoją na rozdrożu.
Bóg pragnie, byś dzisiaj postawił krok i oddał Mu swoje życie.
Prawda ta dotyczy też tych, którzy od długiego czasu kroczą już Bożą Drogą.
Mogę doświadczać wielkich rzeczy, które przygotował dla mnie Bóg, gdy jestem gotów odrzucać moje własne wymówki i wytłumaczenia.
Nikodem posłuszny głosowi Ducha Świętego, wbrew własnym obawom, w cieniu nocy przychodzi teraz do Pana Jezusa.
Gdy upłynie pewien czas, w biały dzień, w otwarty sposób sprzeciwi się pozostałym członkom Sanhedrynu:
Jan. 7:50-51 50. Rzekł do nich Nikodem, ten, który przyszedł przedtem do niego, jeden z ich grona: 51. Czyż zakon nasz sądzi człowieka, jeżeli go wpierw nie przesłucha i nie zbada, co czyni?
Po śmierci Pana Jezusa, Nikodem, wraz innym członkiem Sanhedrynu, Józefem z Arymatii, w odważny sposób udadzą się do Piłata, by prosić go o ciało Chrystus, by móc pogrzebać go z należnym szacunkiem.
Jan. 19:38-39 A potem prosił Piłata Józef z Arymatii, który był potajemnie uczniem Jezusa, z bojaźni przed Żydami, aby mógł zdjąć ciało Jezusa; i pozwolił Piłat. Poszedł więc i zdjął ciało jego. 39. Przyszedł też Nikodem, ten, który poprzednio przybył w nocy do Jezusa, niosąc około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu.
Bóg wzmacnia wiarę tych, którzy nie pozwalają, by zatrzymały ich trudne okoliczności.
Pan wzywa każdego z nas, byśmy podobnie jak Nikodem, pomimo naszych wątpliwości, pytań i obaw, stawiali kroki zbliżające nas do Chrystusa.
- DUCHOWA RZECZYWISTOŚĆ KRÓLESTWA BOŻEGO DOSTĘPNA JEST DLA TYCH, KTÓRYCH ŻYCIE ZOSTANIE CAŁKOWICIE PRZEMIENIONE, PRZEZ ŚMIERĆ STAREGO CZŁOWIEKA I NARODZINY NOWEGO
Jan. 3:3 Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego.
Nie ma stanów pośrednich. Konieczne jest nowe narodzenie.
Stary człowiek musi umrzeć, by powstał do życia nowy.
Nikt nie wstawia w starą szatę łaty z nowego sukna. Młode wino wlewa się do nowych bukłaków.
Mat. 9:16-17 A nikt nie wstawia w starą szatę łaty z sukna nowego, bo taka łata ściąga cały materiał i rozdarcie staje się gorsze. 17. I nie wlewają wina młodego do starych bukłaków, bo inaczej bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki niszczeją. Ale młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a wtedy zachowuje się jedno i drugie.
Ziarno pszeniczne musi obumrzeć, by wydało obfity owoc
Jan. 12:24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeśli ziarnko pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumrze, pojedynczym ziarnem zostaje; lecz jeśli obumrze, obfity owoc wydaje.
W wielu sytuacjach, Duch Święty przypomina naszym sercom tą prawdę. Boże rozwiązania są jednoznaczne. Istnieje jedna, Boża droga.
W życiu motyli...
Życie larw trwa od kilkunastu do kilkudziesięciu dni. Później przechodzą w pośredni stan poczwarki.
Poczwarka jest nieruchoma bądź może poruszać się jedynie w niewielkim zakresie. Nie żeruje.
Ten stan trwa od 6-20 dni. Następnie przychodzi czas na uwolnienie i po poczwarce powstaje imago - ostatnia faza, gdy do oczom wszystkich zostaje ukazane piękno uwolnionego motyla.
Czasem dzieci próbują pomóc poczwarce i przecinają kokon, gdyż wydaje im się, że można szybciej uwolnić motyla.
Efekt jest niestety tragiczny. Motyl umiera...
Tak jak nie należy zmieniać Bożych praw wpisanych w naturę stworzenia, tak nie należy niczego dodawać do Bożych wskazówek dotyczących życia duchowego.
Boże rozwiązania stanowią często dla nas wyzwanie, gdyż wymagają posłuszeństwa i pełnego poddania się Jego woli, jednak niosą one prawdziwe uwolnienie.
Bóg nie może być dodatkiem do moich własnych planów.
Mówiąc o nowym narodzeniu, Bóg mówi o upamiętaniu, uwierzeniu w Pana Jezusa, narodzeniu się z wody i z Ducha.
Każdego, kto w posłuszeństwie i zaufanie przyjmie Jego dzieł Zbawienia, Bóg pragnie obdarzyć błogosławieństwem nowego życia, które trwać będzie na wieki...!
- DUCHOWA RZECZYWISTOŚĆ PRZYNALEŻĄCA DO KRÓLESTWA BOŻEGO STOI W KONFLIKCIE Z RZECZYWISTOŚCIĄ CIELESNĄ, NALEŻĄCĄ DO TEGO ŚWIATA
Jan. 3:6 Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest.
Jan. 1:12-13 Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, 13. Którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.
Po pierwsze musimy pamiętać, że wszelki kompromis ze światem wprowadza nas na ścieżkę, na której zaczynamy zatracać zrozumienie duchowych prawd.
Rzym. 8:8-9 Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą. 9. Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego.
Po drugie, Pan mówi nam, że potrzebujemy codziennego odnawiania duchowego spojrzenia, by móc przyjmować błogosławieństwo duchowej rzeczywistości, którą przygotował dla nas Bóg.
Bóg obdarzył nas intelektem i powinniśmy z niego korzystać, musimy jednak nieustannie przypominać naszym sercom, że duchowa rzeczywistość objawiana jest tym, którzy codziennie odwracają się od świata, od jego sposobu myślenia.
Słowo Boże mówi: Efez. 5:25-27 ...Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, 26. Aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo, 27. Aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany
- TYCH, KTÓRZY OTWORZĄ SWOJE SERCA NA DZIEŁO ZBAWIENIA, BÓG WPROWADZA W NOWĄ RZECZYWISTOŚĆ W MOCY DUCHA ŚWIĘTEGO
Jan. 3:8 Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.
Rzeczywistość Ducha Świętego jest jak niezauważalny wiatr, którego nie widać, jednak jego obecność można zobaczyć na poruszających się drzewach.
Duch Święty nie jest widoczny dla naszych cielesnych oczu, jednak jego działanie przemienia nasze życie.
On pokonuje nasze słabości i w potężnej mocy czyni nowe, wspaniałe rzeczy.
Jan. 16:13 Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi.
Pan pragnie, bym codziennie stawał w miejscu, w którym wieje Boży wiatr, w którym działa Duch Święty.
Efez. 5:18-21 I nie upijajcie się winem, które powoduje rozwiązłość, ale bądźcie pełni Ducha, 19. Rozmawiając z sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, śpiewając i grając w sercu swoim Panu, 20. Dziękując zawsze za wszystko Bogu i Ojcu w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, 21. Ulegając jedni drugim w bojaźni Chrystusowej.
Efez. 1:16-18 Nie przestaję dziękować za was i wspominać was w modlitwach moich, 17. Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu jego, 18. I oświecił oczy serca waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie jego
...
Wielki Boży plan został objawiony człowiekowi, który pomimo obaw i lęków, postawił kroki wiary i w nocy przyszedł do Pana Jezusa.
Wspaniałe Boże dzieła, zostają objawione tym, którzy stawiają kroki wiary, wbrew trudnym okolicznościom i obawom.
Jeżeli nie oddałeś swojego życia Chrystusowi - dzisiaj jest dzień, w którym możesz postawić swój pierwszy krok
Jeżeli jesteś dzieckiem Bożym, dzisiaj jest czas, w którym możesz pozwalać Bogu, by odnawiał w Twoim życiu i umacniał to, co zostało ukształtowane na samym początku, gdy narodziłeś się na nowo
Kol. 2:6 Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w nim chodźcie,
NASZA MODLITWA...
- O codzienną gotowość stawiania kroków wiary, wbrew naszym obawom i lękom
- Kroczenie Bożą Drogą w świadomości konfliktu pomiędzy dwoma rzeczywistościami, duchową i cielesną.
Pilnowanie serc, by nie przenikały tym, co należy do świata. Poddawanie naszych umysłów i serc Bogu, Jego prawdzie, łasce i mocy.
- Codzienne szukanie pełni Ducha Świętego, który jest nam dany, by otwierać nasze umysły i wprowadzać w duchową rzeczywistość Królestwa Bożego
- Oddanie w służbie niesienia innym poselstwa, za które nasz Pan oddał swoje życie
Jan. 3:16 Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny
Oprac. Piotr Ożana